Zeehaas.nl

In Het lab » Wetenschappers proberen in het lab te ontrafelen hoe een ziekte in elkaar zit, welke stofjes een rol spelen en hoe dat
samenhangt. Van lab naaR PRaktIjk » Wetenschappers leggen de link tussen ontdekkingen in het lab en toepassingen in de
praktijk. Dit duurt vaak jaren. In De PRaktIjk » Wetenschappers passen de gevonden resultaten toe in de praktijk. Een aantal
longpatiënten wordt betrokken in dit praktijkonderzoek. Als dit onderzoek goede resultaten laat zien, kunnen alle longpatiënten er in Nederland mee te maken krijgen. eén ingreep,
Hilda van de Wier vertelde er al over op pagina 5: zij mocht alvast de nieuwe behandeling ondergaan
om COPD-patiënten meer lucht te geven. Als de ingreep lukt, werkt deze beter dan medicijnen,
zegt haar longarts Dirk-Jan Slebos.
Het idee ontstond aan de andere kant van de oceaan. In Silicon Valley, het walhalla van technologische vooruitgang, bekend van creatieve bedrijven zoals Apple en Google. Daar zit ook een bedrijf dat vernieuwende oplossingen bedenkt om longziektes aan te pakken. Het bedacht in 2009 een technische manier om na de ingreep kan de bij COPD-patiënten een specifieke zenuwbaan in de longen uit te schakelen. Het gaat om de zogeheten nervus vagus. Dit is een heel lange hersenzenuw die patiënt gewoon vanuit je brein langs je ruggenwervel loopt en zijn weg vervolgt naar onder meer je hart en je maag. Interessant is dat hij ook aftakt richting je longen, waar hij weer naar huis verslingerd zit rondom je luchtpijp. Het Amerikaanse bedrijf bedacht dat je met een katheter (een dun buigzaam buisje) bij de ingang van de longen deze zenuwbaan kunt uitschakelen. Dit ontspant de luchtpijp en maakt de luchtwegen blijvend wat wijder. Dat is tenminste het idee. Longarts Dirk-Jan Slebos van het universitair Medisch Centrum Groningen (uMCG) onderzoekt of dit idee klopt en of de technische ingreep ook uitvoerbaar is. Wie is Dirk-Jan Slebos?
Hij is gespecialiseerd in de moeilijke kwesties bij longpatiënten. ‘Dat betekent
nieuwe vooruitstrevende behandelmethodes bedenken voor patiënten waar nog
geen goede therapie is’, vertelt Dirk-Jan Slebos (1968). ‘Ik geloof dat met veel
creativiteit in onderzoek er nog veel te bereiken valt voor longpatiënten.’ Dirk-Jan
werkt al acht jaar als longarts in het uMC Groningen, waar de afdeling
Longziekten wereldwijd bekendstaat als innovatief. Hij heeft vijf kinderen met
zijn vriendin Karin Klooster. Ook op het werk komen ze elkaar tegen. Zij is de
coördinerende kracht achter de bronchoscopie-studies die Dirk-Jan en zijn
collega’s bij patiënten uitvoeren. In zijn vrije tijd zit Dirk-Jan graag op de racefiets.
geen kwaad?
Dirk-Jan legt uit wat er precies gebeurt tijdens de ingreep: ‘We brengen de
moeten ook nog eens op honderd procent op de juiste plekken in de longen terechtkomen, maar in de patiënt eerst onder algehele narcose. Daarna brengen we via de keel en met praktijk gebeurt dat meestal niet. Onze nieuwe ingreep is niet afhankelijk van inhalatietechniek en ook niet hulp van een cameraatje (bronchoscoop) een katheter naar de ingang van een van de verspreiding van het medicijn door de longen heen. We verwachten een maximaal effect van onze van de longen. In die katheter zit een klein metalen draadje dat opwarmt en zo ingreep. Ook werken de medicijnen maar tijdelijk en hebben ze hun grootste impact net na gebruik. Dat de zenuwbaan ter plekke stuk maakt. Omdat de ingreep zo nieuw is, moeten komt neer op zo’n 25% verbetering in de hoeveelheid lucht die patiënten krijgen. Dat effect ebt daarna weg we voorzichtig zijn. Daarom behandelen we niet meteen beide longen, maar doen tot zo’n 9% verbetering de rest van de dag. We hopen dat na onze ingreep die 25% verbetering de hele Medicijnen helpen we ze één voor één. Later willen we wel beide longen tegelijk behandelen, dag duurt, zodat patiënten de hele dag een beetje minder benauwd zijn. Dat is overigens symptoom- want dat scheelt tijd en is dus minder belastend voor de patiënt. De hele bestrijding, we zijn nog niet in staat COPD te genezen.’ maar even. Deze ingreep duurt nu anderhalf uur. Daarna kan de patiënt gewoon weer naar huis, als de narcose niet te veel last geeft.’ Volgende stap
behandeling lijkt De ingreep moet ervoor zorgen dat de COPD-patiënt meer lucht krijgt. Dat Dirk-Jan en zijn team starten dit onderzoek in eerste instantie met een kleine groep van twaalf COPD- kun je meten door longfunctieonderzoek en inspanningstesten. Maar zover is patiënten. Dat is om de veiligheid en uitvoerbaarheid te testen. Na de zomer hopen de onderzoekers al blijvend te werken dit onderzoek nu nog niet. ‘We moeten eerst uitzoeken of deze techniek goed de volgende stap te nemen. Dan testen ze bij 45 patiënten of die ook echt baat bij de ingreep hebben. De uitvoerbaar is. En of het veilig is voor de patiënt’, benadrukt Dirk-Jan. ‘Dit is eerste fase van het onderzoek is halverwege 2013 klaar. Dirk-Jan: ‘Als alles meezit, zou de nieuwe belangrijk omdat het om een nieuwe techniek gaat. We verwachten dat het behandeling over vijf jaar beschikbaar kunnen zijn. Maar helaas duurt zoiets in de realiteit vaak veel uitschakelen van deze zenuw rondom de longingang geen kwaad kan. We langer en moet je eerder aan tien jaar denken.’ weten namelijk van andere ingrepen, zoals longtransplantaties, dat je goed zonder deze zenuw kunt.’ Maximaal effect
Twee medicijnen die COPD-patiënten vaak gebruiken, zijn Atrovent (ipratropium) en Spiriva (tiotropium). Interessant is dat deze medicijnen ook de uiteinden van diezelfde specifieke zenuw blokkeren. Waarom is deze nieuwe behandeling Meedoen aan dit onderzoek?
eigenlijk beter dan de medicijnen? Dirk-Jan legt uit: ‘Het nadeel van inhalatie- Vraag dan uw (long)arts om uw gegevens door te sturen naar het interventieteam van de longziekten in medicijnen is dat ze alleen goed werken als je inhalatietechniek goed is. Ze het uMCG. Daar wordt bekeken of u een geschikte kandidaat bent voor de studie.

Source: http://www.zeehaas.nl/wp-content/uploads/2012/11/Een-ingreep-blijvend-meer-lucht-Longwijzer-nr3_20121.pdf